ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΟΙΚΟ/ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ

ΚΟΙΝΩΝΙΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΜΙΣΘΟΣ,    ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΔΙΚΤΥΟ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ

Η πραγματοποίηση του προτεινομενου οικονομικού συστήματος θα γίνει με συγκεκριμένες αλλαγές στο σύνταγμα, το αστικό και φορολογικό δίκαιο, αλλαγές με τις οποιες θα κατοχυρώνονται νομικά τα σχετικά με το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς, το νόμισμα, την φορολογία, τις εργασιακές και επιχειρηματικές σχέσεις και το εμπόριο. Οι έχοντες και κατέχοντες, όπως και οι μη έχοντες και κατέχοντες θα υπόκειται στους νέους νομους. Οι έχοντες και κατέχοντες θα έχουν πλέον την δευτερογενή ιδιοκτησία αφού η πρωτογενής περνα στην κονωνία και θα ρυθμίζουν την δευτερογενή ιδιοκτησία τους σύμφωνα με τους νέους νομους και τους νέους κανόνες.

Για να συγκροτήσουμε ένα σύστημα, στην περίπτωση μας ένα νέο οικονομικό σύστημα, θα πρέπει πρώτα να θέσουμε τους στόχους που πρέπει να επιτυγχάνει αυτό το σύστημα κατά βέλτιστον τρόπο. Οι στόχοι που θέτουμε και θέλουμε με βέλτιστο τρόπο να επιτύχει το οικονομικό μας σύστημα πηγάζουν από την δημοκρατική και ανθρωποκεντρική αρχή μας. Οι στόχοι μας πού θα θέσουμε εξαρτώνται από το είναι μας, τις γνώσεις και τα πιστεύω μας, από τις αρχές, τις αξιες και τα ιδεώδη μας. Για αυτόν τον λόγο, άλλους στόχους θέτουν οι απολυταρχες-φεουδάρχες, άλλους οι ολιγάρχες και άλλους οι δημοκράτες. Στόχος μας είναι η ευημερούσα πόλις η ευημερούσα κοινωνία στη οποια ευημερούν εσαεί όλοι οι πολίτες, στόχος μας είναι η κοινωνικοποίηση όλων που χρειαζόμαστε για να επιτύχουμε το ζην και το ευ ζην, στόχος μας είναι οι προσεγγιστικά ίσες ευκαιρίες στην εργασία,  τον πλούτο, στη γνώση, την νόηση, την ψυχοσωματική και ψυχοπνευματική εξέλιξη και τελειότητα.

Ένα νέο οικονομικό σύστημα πιστεύω οφείλει να συνυπολογίζει την σπάνη των πλουτοπαραγωγικών πηγών και επομένως την λιτότητα στην κατανάλωση τους και να στοχεύει στην αφθονία, την ποιότητα, την αυτάρκεια και την δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Πρέπει να στοχεύει σε ένα δημοκρατικό οικονομικό σύστημα και ένα δημοκρατικό επιχειρηματικό και εταιρικό μοντέλο, με απώτερο σκοπό την κοινωνικοποίηση του υπάρχοντα και παραγομενου πλούτου. Πρέπει να στοχεύει στην δίκαιη αναδιανομή του παραγομενου πλούτου και να εξασφαλίζει την κοινωνιοκρατία του συνολικού πλούτου και του οικονομικού συστήματος, όπως επίσης και της μεγάλης ιδιοκτησίας. Πρέπει να στοχεύει στην ελαχιστοποίηση του χρόνου εργασίας διά τεχνολογικών μεσων και πλήρους απασχόλησης, ώστε οι άνθρωποι να έχουν ελεύθερο χρόνο για πνευματικά έργα, για αθλητισμό, για κοινωνικές δράσεις και δημιουργικές δραστηριότητες. Πρέπει να ρυθμιστούν σε αυτό το σύστημα με άλλο τρόπο τα θέματα της ιδιοκτησίας των μεσων παραγωγής, του παραγομενου πλούτου και του οικονομικού συστήματος. Πρέπει να ρυθμιστεί το θέμα της σχέσεως εργοδότη εργαζομενου, εξουσιαστού και εξουσιαζόμενου και να επιτευχτεί η δημοκρατική αρχή και στην οικονομία, δηλαδή η οικονομική Ελευθερια. 

Η Ελλάδα πάσχει διαχρονικά από ένα συνδυασμό κλειστού πολιτικού συστήματος και κλειστού οικονομικού συστήματος, ο οποίος συνδυασμός δημιούργησε μια κλειστή διαπλεκόμενη ολιγαρχία με την διοίκηση και με το πολιτικό σύστημα να είναι απόλυτα υποτελές στο οικονομικό σύστημα. Η λύση είναι να ανοίξουμε αυτά τα δύο συστήματα, αρχίζοντας από εκείνο που είναι πιο εύκολο, δηλαδή από το πολιτικό σύστημα, μέσω συγκεκριμένων θεσμικών αλλαγών. Χρειαζόμαστε λοιπόν ένα ανοικτό, δυναμικό και φυσικά δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και ένα ανοικτό, δυναμικό και δημοκρατικά ελεγχόμενο οικονομικό σύστημα.

Τα οικονομικά συστήματα που εφαρμόστηκαν και γνωρίζομε από την αρχαιότητα έως την σήμερον ήταν το δουλοκτητικό, το φεουδαρχικό, το φιλελεύθερο κεφαλαιοκρατικό, το σοσιαλιστικό κουμμουνιστικό και το νεοφιλελεύθερο κεφαλαιοκρατικό με τα αντίστοιχα τους πολιτικά συστήματα. Η νεοτερική οικονομική επιστήμη ταξινόμησε εξαρχής τα οικονομικά συστήματα σε τρεις βασικά κατηγορίες που ανάγονται στα κατά την κρίση της τρία στάδια που διέπουν την εξέλιξη της ανθρωπότητας: στο πρωτόγονο της φυσικής οικονομίας, στο της συγκεντρωτικής κεντρικής διοίκησης και τέλος στο σύγχρονο οικονομικό σύστημα της αγοράς. Η ταξινόμηση αυτή διακρίνει μεταξύ των συστημάτων φυσικού αυτοματισμού στην οικονομία, των συστημάτων κεντρικού ή αλλιώς κρατικού συντονισμού και των συστημάτων στα οποία η «αγορά» αναλαμβάνει έναν κεντρικό οργανωτικό και ρυθμιστικό ρόλο. Σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης κυριαρχεί το φιλελεύθερο νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα με πολιτικο σύστημα την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία που στην πραγματικότητα είναι ένα νεοφεουδαρχικό πολιτικο σύστημα με κοινοβουλευτικό μανδύα και βιτρίνα την δημοκρατία. Κυριαρχούν σήμερα οι πλουτοκράτες αστοί και έχουν συσσωρεύσει πάνω από το 60% τους πλανητικού πλούτου στα χερια τους.

Ρητώς για μένα δεν υπάρχει καμια αμφιβολία ότι, Φούσκες, κρίσεις, καταρρεύσεις, πόλεμοι, casino,  λόττο, λαχεία, χρηματιστήρια, τόκοι, λογιστικά χρήματα, αέρας κοπανιστός, είναι συστημικά σκοπευμένα αποτελέσματα. Τελικά ο Αρχιμήδης ανακάλυψε την αντλία αλλα όλοι αυτοί οι παπατζήδες που κατασκευάσανε αυτό το οικονομικό σύστημα, εκμεταλλεύονται καλά την αρχή την αντλίας του Αρχιμήδη. Διότι η αρχή της αντλίας είναι το θεμέλιο πάνω στο οποιο στήθηκε αυτό το οικονομικό σύστημα και τα υπόλοιπα κοινωνικά υποσυστήματα που το υπηρετούν, για να αντλούν τον πλούτο από αυτούς που τον δημιουργούν, δηλαδή τους εργαζομενους και να τον μεταφέρουν στους ολιγάρχες πλουτοκράτες λησταρχες  .

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΩΝ, ΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Υπάρχουν οι έξεις περιπτώσεις ιδιοκτησίας: 1.Τίποτε δεν ανήκει στους ιδιώτες όλα ανήκουν στην κοινωνία. 2. Όλα είναι ιδιωτικά και τίποτε δεν ανήκει στην κοινωνία η το κράτος. 3. Μικτή ιδιοκτησία, δηλαδή και ιδιωτική και κοινωνική και κρατική ιδιοκτησία. 4. Ο προτεινόμενος από εμάς τύπος ιδιοκτησίας, δηλαδή αυτός του πρωτογενούς νομικά ισχυρότερου ιδιοκτήτη των μεσων παραγωγής και του οικονομικού συστήματος , δηλαδή της κοινωνίας, και του δευτερογενούς ιδιοκτήτη(με παραχωρημένα δικαιώμτα διαχείρισης, ελεύθερης επιχειρηματικότητας, νομής και επικαρπίας από τον πρωτογενή ιδιοκτητη την κοινωνία), δηλαδή ιδιωτών, συνεταιρισμών ιδιωτών και συνεταιρισμών δήμων, κράτους και ιδιωτών. Κατά τον δικό μας λοιπόν τύπο ιδιοκτησίας, η ιδιοκτησία των επιχειρήσεων, των μέσων παραγωγής υλικού και άυλου πλούτου και υπηρεσιών, των εμπορικών επιχειρήσεων, των τραπεζών και του νομίσματος, του επίγειου, υπόγειου, υπέργειου, του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου πλούτου, είναι πρωτογενής και δευτερογενής. Με το οικονομικό σύστημα που προτείνουμε επιτυγχάνουμε πολλαπλούς στόχους. Επιτυγχάνουμε και τα θετικά της ελεύθερης οικονομίας και επιχειρηματικότητας και τα θετικά την κοινωνικοποιημένης οικονομίας του λεγομενου σοσιαλισμού. Επιτυγχάνουμε αποτελεσματική και βέλτιστη παραγωγή πλούτου και δίκαιη αναδιανομή και κοινωνικοποίηση του.

Σε ένα οικονομικό σύστημα απαντα μπορεί να είναι κρατικά η κοινά, δηλαδή να ανήκουν σε όλους, παραδείγματος χάριν με μια μετοχή στον συνολικό πλούτο και μερίσματα στον κάθε πολίτη σε εξάρτηση από τις ώρες εργασίας και την παραγωγικότητα εκαστου και υποχρεωτική εργασία τουλάχιστον 4 ώρες και ελάχιστον παραγωγικότητα από τον καθένα

Μπορεί να είναι όλα ιδιωτικά και τίποτε κρατικό η κοινό, με ανισομερή ιδιοκτησία, δηλαδή πλούσιοι και πλουσιότεροι, φτωχοί και φτωχότεροι, η με ισομερή ιδιοκτησία η με ανισομερή αλλα με όρια στην ιδιοκτησία πλούτου(ανώτερο όριο) και φτώχειας(κατώτερο όριο), με κρτήριο την παραγωγικότητα, αποτελεσματικότητα, ανταγωνιστικότητα.

Μπορεί η ιδιοκτησία να είναι μικτή, δηλαδή και κοινή κρατική και ιδιωτική με τα κριτήρια που αναφέρθηκαν

 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕΤΟΧΗΣ ΕΚΑΣΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ.

Πρωτογενής ιδιοκτήτης του συνολικού πλούτου της επικρατειας και παραγωγων αυτής εκτος επικρατειας, είναι το σύνολο των ιθαγενών Ελλήνων και Ελληνίδων, έκαστος των οποίων έχει με την γέννηση του μια μετοχή επί αυτού του συνολικού πλούτου, ήτοι των επιχειρήσεων μέσων παραγωγής υλικού και άυλου πλούτου και υπηρεσιών, του επίγειου, υπόγειου, υπέργειου, του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου πλούτου. Η πρωτογενής κοινωνική ιδιοκτησία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα ισχυρότερη ιδιοκτησία για περιπτώσεις δικαιωμάτων και δικαστικών αντιδικιών, επιχειρηματιών και ιδιοκτητων με τον πρωτογενή ιδιοκτητη, την κοινωνία των Ελλήνων και Ελληνίδων ιδιοκτητων.

Έκαστος Έλλην και Ελληνίς με την γέννηση του και την καταχώριση τους στους καταλόγους δημοτών, λαμβάνει εφ ορου ζωής μια μετοχή επί του συνολικού πλούτου της επικρατειας και εκτος την επικρατειας.Τα μερίσματα της μετοχής αυτής σε έκαστον ιθαγενή Έλλην πολίτη, εκ του συνολικού πλούτου, καθορίζονται αναλογικά του παραχθέντος σε εξαρτημένη και ανεξάρτητη σχέση εργασίας πλούτου από έκαστον, και των ορών εργασίας εκάστου. Το μέρισμα της μετοχής εκάστου πολίτη, έως την ενηλικίωση του και την παραγωγική ενασχόληση του, αποτελεί τους χρηματικούς πόρους για την διατροφή του, την αγωγή, παιδεία και εκπαίδευση εκάστου πολίτη. Με αυτόν τον τρόπο αναλαμβάνει η κοινωνία το κόστος επένδυσης για έκαστον πολίτη, έως ότου καταστεί ενήλικος και εργάσιμος με τα αντίστοιχα καθήκοντα και υποχρεώσεις εκάστου πολίτη προς την κοινωνία, όπως ορίζονται από το σύνταγμα και τον νόμο. Διά της μετοχή αυτής, της εργασίας και επιχειρηματικότητος εκαστου, της ασφαλειας υγείας και σύνταξις και διά κοινωνικών επιδομάτων στήριξης αδύναμων και πολυτεκνων, διά λόγους υγείας και ανεπάρκειας οικονομικών πόρων, πραγματοποιείται η αναδιανομή του πλούτου και εθνικού προϊόντος, ώστε όλοι να έχουν τα καθορισμένα για να επιτύχουν το ευ ζην και δίκαιη αξιοκρατική αξιολόγηση λόγο ίσων ευκαιριών.

ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΝΟΜΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ

Δευτερογενής ιδιοκτήτες των παραγωγικών επιχειρήσεων, των εμπορικών επιχειρήσεων και των τραπεζών, παλαιών και νεοϊδρυθέντων, είναι οι δημιουργοί αυτών των επιχειρήσεων και οι κληρονόμοι αυτών των επιχειρήσεων.  Οι δευτερογενείς ιδιοκτητες περιορίζονται κατά το μέγιστον και το ελάχιστον της ιδιοκτησίας τους (ιδιόκτητο σπίτι, αντικείμενα οικίας και κυκλοφορίας, αγροτεμάχιο ορισμένου μεγέθους)  σύμφωνα με τον τον νομο των εκκλησιών των πολιτών. Μονοπώλια και ολιγοπώλια απαγορεύονται. Εργαζόμενοι σε εταιρίες και επιχειρήσεις ιδιοκτησίας ιδιωτών προστατεύονται ως προς τα δικαιώματα τους σύμφωνα με τον νομο των εκκλησιών των πολιτών

Οι δημιουργοί αυτών των επιχειρήσεων, ήτοι τα άτομα και συνεταιρισμοί ατόμων, του κράτους και των δήμων, σε συνεργασία με τους εργαζόμενους, όπως ορίζει ο νόμος, διοικούν αυτές τις επιχειρήσεις, επεκτείνουν, αυξάνουν και βελτιστοποιούν την παραγωγικότητα, την ποιότητα και ανταγωνιστικότητα των παραγόμενων υλικών και άυλων προϊόντων και υπηρεσιών, όπως και την απασχόληση των πολιτών, με κριτήριο την αυτάρκεια την κοινωνίας στο παραγόμενο προϊόν και τις υπηρεσίες.

Οι επιχειρηματίες σε επιχειρήσεις μη εταιρικού χαρακτήρα όπως περιγράψαμε ανωτέρω, αμείβονται με ένα πολλαπλάσιο του μέσου όρου του μικτού μισθού του συνόλου των εργαζόμενων στην επιχείρηση. Ο συντελεστής αυτός εξαρτάται και είναι αυξητικός, όσο επιτυχής είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα των επιχειρηματιών και σε βαθμό που να είναι ισχυρό κίνητρο επιχειρηματικότητας των πολιτών και των συνεταιρισμών πολιτών.

Η δευτερογενής ιδιοκτησία αφαιρείται από τους κατόχους της, μετά από δικαστική απόφαση, λόγω παραβίασης των νόμων ιδιοκτησίας, επιχειρηματικότητας και νομής, μετά από αγωγή της εκκλησίας των πολιτών του τόπου της επιχείρησης. Η μετάβαση της ιδιοκτησίας κληρονομικά εγκρίνεται η απορρίπτεται από τις εκκλησίες των πολιτών της έδρας της επιχείρησης, σύμφωνα με τον σχετικό νόμο.

ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ, ΣΥΝΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΓΓΥΗΤΕΣ

Ένα επιχειρηματικό μοντέλο ελληνικής προέλευσης και  επιτυχούς εφαρμογής επί αιώνες, είναι αυτό της εταιρικής οικονομίας. Συμφωνούμε λοιπόν ένας αριθμός ατόμων και στήνουμε μια επιχείρηση στην οποια είμαστε όλοι συνιδιοκτήτες, εργαζόμενοι και εγγυητές και λειτουργούμε όλοι με καταστατικούς κανόνες που έχουμε συμφωνήσει. Νέοι εργαζόμενοι συμμετέχουν και αυτοί με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή ως συνιδιοκτήτες και εργαζόμενοι και εγγυητές. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνει η δημοκρατία στην οικονομία και καταργείται η σχέση εξάρτησης εργοδότη και εργαζομενου. Όλοι έχουν ζωτικό ενδιαφέρον να επιτύχει η επιχείρηση και για αυτό γίνονται όλοι παραγωγικοί και καινοτόμοι αφού όλοι θα μοιράζονται την υπεραξία και θα έχουν εργασίαθα αποφεύγουν δε τις ζημιες επειδή θα πληρώνουν όλοι ως εγγυητές.

Ένας  τρόπος που εφάρμοσαν οι έλληνες σε παρελθόντες χρόνους επιτυχώς  ήταν η εταιρική οικονομία. Βάσει αυτών των στοχεύσεων θα προσπαθήσουμε εδώ να προτείνουμε ένα αντίστοιχο οικονομικό σύστημα και αντίστοιχα επιχειρηματικά και εταιρικά συστήματα. Εισάγουμε την εταιρική οικονομία, ένα ελληνικό οικονομικό σύστημα, στην οποια όλοι οι εργαζόμενοι είναι συνιδιοκτήτες και εργάζονται και συνδιοικούν την επιχείρηση ως συλλογικότητα σύμφωνα με συμφωνημένους κανόνες και εγγυώνται.  Ένα επιχειρηματικό μοντέλο ελληνικής προέλευσης και  επιτυχούς εφαρμογής επί αιώνες, είναι αυτό της εταιρικής οικονομίας. Συμφωνούμε λοιπόν ένας αριθμός ατόμων και στήνουμε μια επιχείρηση στην οποια είμαστε όλοι συνιδιοκτήτες, εργαζόμενοι και εγγυητές και λειτουργούμε όλοι με καταστατικούς κανόνες που έχουμε συμφωνήσει. Νέοι εργαζόμενοι συμμετέχουν και αυτοί με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή ως συνιδιοκτήτες και εργαζόμενοι και εγγυητές. Με αυτόν τον τρόπο μπαίνει η δημοκρατία στην οικονομία και καταργείται η σχέση εξάρτησης εργοδότη και εργαζομενου. Όλοι έχουν ζωτικό ενδιαφέρον να επιτύχει η επιχείρηση και για αυτό γίνονται όλοι παραγωγικοί και καινοτόμοι αφού όλοι θα μοιράζονται την υπεραξία και θα έχουν εργασίαθα αποφεύγουν δε τις ζημιες επειδή θα πληρώνουν όλοι ως εγγυητές.

Οι επιχειρήσεις αυτού του επιχειρηματικού τρόπου θα πιστώνονται άτοκα από τις κοινωνικές τράπεζες με όλο το κεφαλαιο που χρειάζονται για την λειτουργία της επιχείρησης. Εγγυητές επί αυτιού του κεφαλαίου θα είναι όλοι οι εργαζόμενοι και συνιδιοκτήτες εκάστης αυτών των επιχειρήσεων. Οι πιστώσεις σε νεοϊδρυθείσες επιχειρήσεις αυτού του τύπου προϋποθέτουν την κατάθεση ολοκληρωμένου και λεπτομερούς στρατηγικού και επιχειρηματικού σχεδίου συγκρότησης, λειτουργίας και διάθεσης του εκάστοτε παραγομενου προϊόντος. Το κεφαλαιο θα εκταμιεύεται από την εκάστοτε τράπεζα για κάθε ξεχωριστή πληρωμή λειτουργικών και επενδυτικών εξόδων.

Ως ελληνικό ιστορικό πεπραγμένο σχετικά με τα οικονομικά συστήματα αναφέρουμε πως το ελληνικό κοσμοσυστημικό παράδειγμα μάς προσφέρει δυο τουλάχιστον ακόμη στάδια, που αντιστοιχούν σε ισάριθμα οικονομικά συστήματα, πέραν αυτού της ιδιοκτησίας των μεσων παραγωγής κετού οικονομικού συτήματος. Το πρώτο, που αποτέλεσε διάδοχο στάδιο τις κοινωνίας της εργασίας, είναι αυτό της κοινωνία της σχολης κατά την κλασική περίοδο. Η έννοια της σχόλης δεν ορίζει, όπως νομίζεται σήμερα, ένα δικαίωμα στην απραξία και την τεμπελιά, αλλά τη μετάβαση από την οικονομική εργασία στην πολιτική εργασία, από την οικονομική στην πολιτική μισθοφορία. Και το δεύτερο την μετάβαση από την κοινωνία τις σχολης στην εταιρική κοινωνία και δη σε ένα ομόλογο οικονομικό σύστημα. Έτσι διασώζεται η κοινωνική ελευθερια, ενώ συγχρόνως αποσυνδέεται η επίτευξη τις από την βιώσει τις πολιτικής ελευθερίας (το σχολάζειν) που έθετε η προηγουμενη περίοδος.Την μετάβαση από την κοινωνία της σχόλης στην εταιρική κοινωνία και δη σε ένα ομόλογο οικονομικό σύστημα. 

Σε τι συνίσταται λοιπόν το σύστημα της εταιρικής οικονομίας; Πρέπει να διακρίνουμε δυο εκδοχές του: (α) στη μια, όταν στη σχέση παρεμβάλλεται η συμμετοχή του κεφαλαίου και (β) στην άλλη, όταν προέχει η συμβολή της εργασίας. Στην πρώτη περίπτωση, η παρεμβολή του κεφαλαίου συντελεί ώστε ο ιδιοκτήτης του να συγκροτεί επίσης το σύστημα. Η σχέση όμως του ιδιοκτήτη του κεφαλαίου –και κατόχου του συστήματος- με τον φορέα της εργασίας αποβαίνει εταιρική. Ο φορέας της εργασίας δεν εκχωρεί την εργασία του και, αναλόγως, εαυτόν στην ιδιοκτησία. Συμβάλλεται μαζί της και, αποτιμώντας εργασία του ως κεφάλαιο, υπεισέρχεται στο σύστημα ως εταίρος.
Στην περίπτωση όμως που στη σχέση δεν παρεμβάλλεται το κεφάλαιο ως σημαίνουσα παράμετρος (ή εφόσον σ’αυτό συμμετέχουν αναλογικά οι συντελεστές του) το σύστημα συγκροτείται εξ ολοκλήρου από τους φορείς της εργασίας.
Διαπιστώνουμε έτσι ότι στην πρώτη περίπτωση η σύμπτωση του ιδιοκτήτη των μέσων της παραγωγής (εν προκειμένω του κεφαλαίου) και του οικονομικού (υπο-)συστήματος συνδυάζεται με μια σημαίνουσα μεταβολή στο περιεχόμενο της σύμβασης με την εργασία: η εργασία από αιτία ολικής (στη δεσποτεία) ή μερικής (στην πρωτο-ανθρωποκεντρική εποχή) ιδιοκτησίας επί του φορέα της μεταβάλλεται σε όχημα μιας εταιρικά διατεταγμένης συνάντησής του με το σύστημα. Στη δεύτερη περίπτωση, η κατάργηση των εννοιών της εργοδοσίας και της εξαρτημένης εργασίας θα αποτελέσει ένα επιχείρημα ολικής μεταστέγασης της δημοκρατίας στο οικονομικό σύστημα. Και στις δυο περιπτώσεις λαμβάνεται μέριμνα ώστε το εταιρικό οικονομικό σύστημα να στεγασθεί με επίσης εταιρικούς όρους στο πεδίο της πολιτείας, όπου η κοινωνία των πολιτών παίζει έναν καταστατικό ρόλο.
Το εταιρικό αυτό οικονομικό σύστημα διαφοροποιείται από τα δυο προηγούμενα κατά το ότι ενώ στο πρώτο -στην κοινωνία της εργασίας- η κοινωνία αποκλείεται από το οικονομικό σύστημα ή, μάλλον, συναντάται μαζί του υπό συνθήκες ετερονομικής εξάρτησης (μη ελευθερίας), στο δεύτερο η κοινωνία των πολιτών εξέρχεται από αυτό, προκειμένου όμως να συναντηθεί μαζί του στο πεδίο της πολιτικής αγοράς, την οποία αυτή, επενδυμένη το πολιτικό σύστημα, ελέγχει εξ ολοκλήρου. Στην εταιρική κοινωνία οι συντελεστές της εργασίας είτε συμμετέχουν στο σύστημα, μέσω της μετάλλαξης της εργασιακής τους ιδιότητας σε αναλογικό ισοδύναμο του κεφαλαίου, είτε το συγκροτούν στην ολότητά του. Και στις δυο περιπτώσεις όμως η κοινωνία συναντάται συγχρόνως με το οικονομικό σύστημα στο επίπεδο της πολιτείας, καθώς η τελευταία δομείται δημοκρατικά ή, κατ’ελάχιστον, με όρους αντιπροσώπευσης.
Σπεύδω να επισημάνω ότι το σύστημα της εταιρικής οικονομίας υπήρξε το μακροβιότερο στο ελληνικό κοσμοσύστημα, δεδομένου ότι αποτέλεσε τη σταθερά των κοινωνιών του ελληνικού ζωτικού χώρου έως το τέλος του (έως τον 19ου αιώνα και, υπό μια έννοια, έως τις παρυφές του 20ου αιώνα), ενώ χάρη στη μετακένωσή του στη φεουδαλική Ευρώπη, η τελευταία θα προσέλθει στον ανθρωποκεντρισμό χωρίς να απαιτηθεί να διέλθει από την ώνια δουλεία/εργασία.

Η ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΑΜΟΙΒΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΩΘΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΒΕΛΤΙΣΤΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Οι εργαζόμενοι και οι επιχειρηματίες αμείβονται αναλογικά του παραχθέντος πλούτου από έκαστον, και αναλογικά των ορών εργασίας. Εισάγεται η ανταποδοτική αμοιβή της εργασίας, εργαζομένων και επιχειρηματιών, σύμφωνα με την παραγωγικότητα εκάστου πολίτη. Αυτοί που παράγουν περισσότερο αμείβονται περισσότερο. Εισαγάγετε το ανώτατο όριο πλούτου και κέρδους και το κατώτατο όριο. Με αυτόν τον τρόπο αποτρέπουμε την εκμετάλλευση και την φτώχεια. Οι εκατομμυριούχοι και οι δισεκατομμυριούχοι, εκμεταλλευτές της παραγόμενης υπεραξίας από τους εργαζόμενους και τις υποδομές, εξαλείφονται και η οικονομική δικαιοσύνη και αρμονία επιτυγχάνεται, ταυτόχρονα δε, η επιχειρηματικότητα στηρίζεται και με επαρκή οικονομικά και άλλα κίνητρα, ώστε να είναι και για τους εεπιχειρηματίες και για την κοινωνία επικερδής και χρήσιμη. Εισάγεται σε όλες τις βαθμίδες της παιδείας και εκπαίδευσης το μάθημα της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας, ώστε από μικρής ηλικία οι πολίτες να εξοικειώνονται γνωσιακά και συναισθηματικά με τους νόμους και της διαδικασίες της οικονομίας και της επιχειρηματικότητας, ώστε να δραστηριοποιούνται εποικοδομητικά σε αυτούς τομείς για τους εαυτούς τους και για την κοινωνία.

Οι επιχειρηματίες σε επιχειρήσεις μη εταιρικού χαρακτήρα όπως περιγράψαμε ανωτέρω, αμείβονται με ένα πολλαπλάσιο του μέσου όρου του μικτού μισθού του συνόλου των εργαζόμενων στην επιχείρηση. Ο συντελεστής αυτός εξαρτάται και είναι αυξητικός, όσο επιτυχής είναι η επιχειρηματική δραστηριότητα των επιχειρηματιών και σε βαθμό που να είναι ισχυρό κίνητρο επιχειρηματικότητας των πολιτών και των συνεταιρισμών πολιτών.

Η ανεργία, η φτώχεια και ο πλουτισμός πάνω από το νομικά καθορισμένο όριο απαγορεύεται. Επιβάλλεται υποχρεωτική απασχόληση τουλάχιστον 4 ορων, ώστε να αποφεύγετε ο οικονομικός παρασιτισμός, καθότι έκαστος οφείλει να εργάζεται για να παράγει και να έχει αυτά που χρειάζεται και να μην τα έχει από την εργασία των άλλων εργαζομενων. Η επιχειρηματικότητα είναι ελεύθερη, σε όλους τους πολίτες, σε ομάδες πολιτών, στο κράτος, στις περιφέρειες, στους δήμους, στις κοινότητες.

ΝΟΜΙΣΜΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑ

Το νόμισμα και η νομισματική οικονομία είναι μια πρόοδος στην οικονομική ιστορία και μια ποιοτική αναβάθμιση, επειδή με το νόμισμα πραγματοποιήθηκε η συναλλακτική οικονομία από ανταλλακτική και διευκόλυνε τις συναλλαγές, την αποταμίευση αξιων στο νόμισμα και την εύκολη σύγκριση και ανταλλαγή αξιων Το νόμισμα σήμερα είναι και εμπόρευμα, διά του τόκου που δανείζεται. Στην πραγματικότητα το νόμισμα μπορεί να εξυπηρετήσει κάλλιστα την οικονομία χωρίς να δανείζεται διά τόκου. Απλούστατα τα δάνεια θα δίδονται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και θα επιστρέφονται στο αρχικό μέγεθος που δόθηκαν, ώστε να μην δημουργείται πληθωρισμός διά της συνεχόμενης τροφοδοσίας της οικομομίας με χρήμα. Ο συνολικός τόκος επί των συνολικών δανειων σήμερα, όπως γνωρίζομε, δεν υπάρχει ούτε ως λογιστικό χρήμα, ούτε ως χαρτονόμισμα, αυτό δε δημιοργεί τις προϋποθέσεις απαλλοτρίωσις περιουσιων για την αποπληρωμή του. Πέραν τούτου δημιουργεί τις προϋποθέσεις παρασιτικού υπερπλουτισμού των κεφαλαιοκρατών και των τραπεζιτών, καθότι ενώ δεν παράγουν τίποτε κατέχουν διά του χρήματος υπερσυσσώρευση αξιων στα χερια τους και διά αυτών υπερεξουσίες στην κοινωνία, τα κράτη και την πολιτική. Πέραν τούτου διά της πολιτικής της αύξησης και ελάττωσης του τόκου των δανειων και των ποσοτικών διευκολύνσεων ρευστότητας, δηλαδή της κυκλοφορίας πληθωριστικού χρήματος στην οικονομία, δημιουργούν τις φούσκες και τους ανοδικούς και καθοδικούς κύκλους την οικονομίας, με τις συνυφασμένες οικονομικές καταστροφές.

Η υποτίμηση η υπερτίμηση ενός νομίσματος εξαρτάται από την ελάττωση η αύξηση του εθνικού προϊόντος, του πλούτου μιας χώρας. Η αύξηση η ελάττωση του εθνικού προϊόντος(πλούτου) εξαρτάται από το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών(ισοζύγιο εισροών εκροών), δηλαδή από τις εισροές και εκροές κεφαλαίου σε μια χωρα και από τον πλούτο που παράγεται στην χωρα. Πληθωριστικό χρήμα οδηγεί στην υποτίμηση του νομίσματος, σε απώλεια αγοραστικής δύναμης εκαστου και πλουτισμό των εχόντων και κατεχόντων. Η νομισματική λοιπόν σταθερότητα είναι αποτέλεσμα εύρωστης οικονομίας , δηλαδή ανταγωνιστικότητας των προϊόντων και υπηρεσιών της, που είναι αποτέλεσμα ποσοτικής και ποιοτικής παραγωγικότητας, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας.

Η κεντρική τράπεζα είναι εθνική και όχι ιδιωτική και στελεχώνεται από εξειδικευμένο και άμεμπτο προσωπικό, ελέγχεται δε από την κυβέρνηση και τις εκκλησιες των πολιτών. Η κεντρική τράπεζα φροντίζει για την νομισματική πολιτική, την ρευστότητα και την ομαλή roh του χρήματος στην οικονομία, για σταθερές τιμές και για την ορθή αντιστοιχία πλούτου και αξιογράφων (χρημάτων), όπως και για την διοχέτευση των κεφαλαίων σε επενδυτικές δραστηριότητες σύμφωνα με καθορισμένες προτεραιότητες

Οι τράπεζες είναι εθνικές και φροντίζουν για την φερεγγυότητα τους, την ρευστότητα του χρήματος στην οικονομία και τους πολίτες. Το χρήμα είναι άτοκο, το κόστος δε τους τραπεζικού συστήματος χρηματοδοτείται από το κράτος, διά αναλογικής συμμετοχής στο κέρδος των επενδύσεων, διά μερίσματος επί των των καταθέσεων η διά αναλογικής συμμετοχής στα κέρδη τις εκάστοτε επένδυσης.

ΚΟΙΝΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΑΦΑΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ

Τα χρεόγραφα(το χρήμα) και αξιόγραφα που απεικονίζουν τον υπάρχοντα επίγειο, υπέργειο και υπόγειο πλούτο, τον παραχθέντα πλούτο και τις εμπορικές αξίες όλων των παραγωγικών επιχειρήσεων υλικών και άυλων αξιων της επικράτειας, κατατίθενται σε ένα ενιαίο κοινό τραπεζικό λογαριασμό, πλήρη διαφανή στα διοικητικά όργανα, κατόπιν δε αιτήσεως και σε κάθε Έλλην ιθαγενή πολίτη. Σε αυτόν τον κοινό λογαριασμό εισρέουν και από αυτόν εκρέουν όλες οι χρηματικές καταθέσεις των πολιτών και των επιχειρήσεων και από αυτόν γίνονται οι αναλήψεις χρημάτων από πολίτες και επιχειρήσεις από το κράτος και την διοίκηση.

Η ανάληψη χρημάτων από τους πολίτες, το κράτος, την διοίκηση και τους επιχειρηματίες, γίνετε από αυτόν τον λογαριασμό με πλήρη διαφάνεια και σύμφωνα με τα νομικά καθορισμένα κριτήρια και δικαιωματικά μερίδια έκαστου των πολιτών, των επιχειρήσεων, του κράτους και των δήμων.

Οι πολίτες το κράτος και οι δήμοι έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον κοινό λογαριασμό με ειδικό κωδικό έκαστος και ανάλογα του αναλογούντος ποσού που ορίζει ο νόμος. Οι πολίτες κάνουν αναλήψεις από  τον λογαριασμό, σύμφωνα με τον παραχθέντα πλούτο από έκαστον και τις ώρες εργασίας του.

Το κράτος και οι δήμοι κάνουν αναλήψεις κατόπι τεκμηριωμένου και αιτιολογημένου αιτήματος τους και κατάθεσης του επιχειρηματικού και επενδυτικού σχεδίου τους και του σχεδίου δημόσιων αιτιολογημένων δαπανών.

Οι επιχειρήσεις εκταμιεύουν λεφτά από αυτόν τον λογαριασμό, σύμφωνα με αιτιολογημένα και εγκριμένα επενδυτικά σχέδια. Τα χρεόγραφα(χρήμα) επιχειρήσεων σε αυτόν τον λογαριασμό παραμένουν στην διάθεση της εκάστης επιχείρησης που τα παρήγαγε εφόσον επενδύονται εμπρόθεσμα από αυτές σε εγκεκριμένες επενδυτικές δραστηριότες, ειδάλλως μεταβιβάζονται σε εγκριμένες επιχειρηματικές δραστηριότητες και επενδύσεις άλλων νομικών προσώπων ιδιωτικού και δημοσίου δικαίου, εφόσον δεν καταθέσουν οι δικαιούχε επιχειρήσεις εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τον νόμο, δικά τους εγκεκριμένα επιχειρηματικά και επενδυτικά προγράμματα. Με αυτόν τον τρόπο προωθείται η ταχεία επενδυτική κυκλοφορία του χρήματος στην οικονομία και η ανάπτυξη της οικονομίας. Οι συναλλαγές και οι πληρωμές εσωτερικού και εξωτερικού πραγματοποιούνται μέσω αυτού του κεντρικού λογαριασμού δια ηλεκτρονικών μέσων, είναι δε υπόχρεες όλες οι επιχειρήσεις παραγωγικής και εμπορικής φύσης να είναι συνδεδεμένες δια τερματικών με αυτόν τον κεντρικό τραπεζικό λογαριασμό.

Το κράτος, οι δήμοι, οι κοινότητες και η κοινωνία δια των εκκλησιών των πολιτών, συγκροτούν ένα ιεραρχημένο με σωστές προτεραιότητες εθνικό, περιφερειακό και δημοτικό  σχέδιο οικονομικής ανάπτυξης και επενδύσεων, σε κάθε δήμο, νομό και περιφέρεια και στην επικράτεια και συγκροτούν ένα εθνικό σχέδιο προώθησης των εξαγωγών. Διαθέτουν δε για τις οικονομικές δραστηριότητες των πολιτών και των επιχειρήσεων σχετικές γνωστικές τράπεζες πληροφοριών και στατιστικά στοιχεία που απεικονίζουν την οικονομική πραγματικότητα και επιτρέπουν σωστές προβλέψεις και σωστές οικονομικές δραστηριότητες των συμβαλλόμενων στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Το εμπορικό δίκτυο εσωτερικού και εξωτερικού συγκροτείται από κοινού από τις επιχειρήσεις όλων των κλάδων, στην χρηματοδότηση του οποίου εκάστη επιχείρηση συμμετάσχει ανάλογα των κερδών της και του κύκλου εργασίας της.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ

Η ανάπτυξη μιας οικονομίας, η παραγωγικότητα της και η ανταγωνιστικότητα της, είναι συνυφασμένες με την γνώση, την οργάνωση την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία,  την συνεργατικότητα, την εργατικότητα και την πίστωση. Η γνώση αυτή οφείλει να διδάσκεται συστηματικά στα χρονια της παιδείας και της εκπαίδευσης των πολιτών και διαρκώς από τα ΜΜΕ διά καταλληλων διαμορφωμένων προγραμμάτων παιδείας και εκπαίδευσης. Τα ΜΜΕ οφείλουν διά νομου να δημιουργήσουν σε συνεργασία με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τους ειδήμονες στα διαφορα γνωστικά αντικείμενα, προγράμματα παιδείας και εκπαίδευσης χρήσιμης γνώσης επί χρησιμων γνωστικών αντικειμένων και να κοινωνικοποιούν αυτήν την γνώση, δηλαδή να την κάνουν κτήμα του κάθε πολίτη και της σύνολης κοινωνίας. Με αυτόν τον τρόπο θα έχουμε υψηλό δείκτη γνωσιακής και νοητικής ωρίμανσης της κοινωνίας και του εκάστοτε πολίτη. Αυτή η ποιότητα της κοινωνίας και εκαστου εξ ημών θα υλοποιηθεί μετά και στην οικονομία και στην επιχειρηματικότητα και σε όλες της εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής και των κοινωνικών δράσεων μας.

Η οργάνωση μιας οικονομίας και των επιχειρήσεων πραγματοποιείται διά των γνώσεων των οργανωτών επί βέλτιστων οργανωτικών διαδικασιών και πρακτικών και διά της τεχνολογίας. Οφείλει δε να αποσκοπεί στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της σύνολης οικονομίας και των εκάστοτε επιχειρήσεων και στην αποδοτική εργατικότητα των εργαζομενων. Η σχετική γνώση οφείλει να διδάσκεται όπως έχουμε ήδη τεκμηριώσει και προτείνει και μάλιστα ως κοινωνικοποιημένη γνώση, δηλαδή κτήμα ολων των πολιτών.

Η πίστωση οφείλει και αυτή να κοινωνικοποιηθεί, δηλαδή να είναι προσβάσιμη στον κάθε οικονομικά ενεργό πολίτη που θέλει και μπορεί να ενεργοποιηθεί επιχειρηματικά. Διά να γίνει αυτό οφείλει η κεντρική τράπεζα και οι εμπορικές τράπεζες να κοινωνικοποιηθούν και να πιστώνουν τις επιχειρηματικές ιδέες και προτάσεις, σύμφωνα με τα επιχειρηματικά σχέδια που έχουν εκπονήσει, έστω και εάν δεν διαθέτουν εγγυήσεις για την ανάληψη δανειων. Εγγύηση σε αυτές τις περιπτώσεις θα είναι τα ελεγμένα επιχειρηματικά σχέδια η δε πίστωση στους επιχειρηματίες θα δίδεται διά λογαρισμού εκάστης επιχείρησης εντός της τράπεζας από που θα πιστώνονται οι εκάστοτε καθημερινές ανάγκες της επιχείρησης. Με αυτόν τον τρόπο θα αποφεύγουμε την απάτη και την κατάχρηση των δανειων και θα προωθούμε συγχρόνως την επιχειρηματικότητα και την οικονομική ανάπτυξη.

Με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα το ιδιωτικό πιστωτικό σύστημα και η ιδιωτική κεντρική τράπεζα, αυτό είναι περιορισμένα μονο δυνατόν, επειδή χωρίς εγγυήσεις δεν δίδονται δάνεια και προπάντων επειδή η οικονομική και εξουσιαστική ελίτ δεν θέλει να μοιραστεί η να απολέσει τον πλούτο και την εξουσία της προς όφελος της κοινωνίας και της δημοκρατίας.

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και την εθνική νομισματική κυριαρχία είναι επίσης αναγκαία, επειδή όλες αυτές οι γνωσιακές(τεχνογνωσίας και τεχνολογίας) και πιστωτικές ανάγκες της οικονομίας μας δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθούν με το ευρωπαϊκό πιστωτικό και νομισματικό σύστημα του ευρώ, επειδή θέλουν να μας εκμεταλλεύονται εσαεί ως χωρα και λαό και να μας κρατούν παρακμιακούς. Το εθνικό νόμισμα μας δεν πρόκειται ουτε πληθωριστικό να είναι οθτε να υποτιμάται, όπως μας χειραγωγούν, όταν επιστρέψουμε οργανωμένα στην εθνική νομισματική κυριαρχία και δημιουργούμε χρήμα διά να επενδύουμε σε παραγωγικές και ανταγονιστικες  οικονομικές δραστηριότητες

Ο άλλος κόσμος που «είναι εφικτός» είναι ο κόσμος της κοινωνιοκρατιας και της δημοκρατίας, ο κόσμος της δικαιοσύνης,της αριστείας, της αρετής, της ελευθερίας, της ισότητας, της ισονομίας, της ισοκρατιας, της γνώσης, της ατομικής, της πολιτικής της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας, των ελευθέρων διαλογικών και διαλεκτικών σχέσεων . Είναι ο «κόσμος» όπου όντως ο «άνθρωπος» και οι ανάγκες του είναι «πάνω από τα κέρδη», γιατί το «κέρδος» έχει πάψει να αποτελεί κινητήρια δύναμη της οικονομίας, αλλα σίγουρα παραμένει κινητήριος δύναμης των λιστών της υπεραξίας των εργαζομενων. Ο νοήμων άνθρωπος γνωρίζει πως σε μια ευημερούσα πόλη ευημερούν και οι πολίτες εσαεί και εργάζεται και καινοτομεί και οργανώνει, με σκοπό αυτήν την ευημερούσα πόλη και όχι τον ιδιωτικό του πλουτισμό, που επιτυγχάνεται σε βάρος των άλλων και της κοινωνίας διά πολλών μεθόδων εξαπάτησης και καταλήστευσης.

Για μας η κοινωνιοκρατία  δεν είναι ο εξωραϊσμός του καπιταλισμού ούτε η δήθεν ‘φιλολαϊκή’ διαχείρισή του. Ο καπιταλισμός συνιστά σύστημα εκμετάλλευσης που στηρίζεται στην κοινωνική παραγωγή με στόχο και κίνητρο το ιδιωτικό κέρδος, σύστημα που εμείς αντιμαχόμαστε στον ίδιο τον πυρήνα του. Για μας η κοινωνιοκρατία  είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζεται στην κοινωνική -και όχι κρατική- ιδιοκτησία και διαχείριση των παραγωγικών μέσων ενώ απαιτεί τη δημοκρατία σε όλα τα κύτταρα και όλους τους αρμούς της δημόσιας ζωής προκειμένου οι εργαζόμενοι να είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να διευθύνουν, να ελέγχουν και να προστατεύουν με τα εκλεγμένα όργανά τους την παραγωγή́ κατευθύνοντάς την στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αλλά ταυτόχρονα, ο σοσιαλισμός δεν είναι για μας η αντιγραφή μοντέλων που επεδίωξαν να στηριχθούν σε τέτοιες ιδέες, αλλά τις παρερμήνευσαν, τις διαστρέβλωσαν και τελικά, για πολλούς και σύνθετους λόγους, αυτοκαταστράφηκαν. Οφείλουμε, επί ποινή επανάληψης των ίδιων λαθών, να μάθουμε όσα περισσότερα και όσο πληρέστερα μπορούμε από αυτό το μεγάλο τόλμημα και από αυτήν τη μεγάλη ιστορική εμπειρία, με τα καινοτόμα επιτεύγματα και τις καταλυτικές, τελικά, αποτυχίες.

Για μας η κοινωνιοκρατία  είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ενεργό συμμετοχή όλων στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές υποθέσεις και κατοχυρώνει την αντίστοιχη διάχυση της εξουσίας. H κοινωνιοκρατία  είναι άρρηκτα δεμένος με τη δημοκρατία. Δημοκρατία όχι απλώς τυπική, αλλά πάντοτε ουσιαστική, δημοκρατία έμμεση που βασίζεται  στην εκπροσώπηση, αλλά και δημοκρατία άμεση με την ενεργό συμμετοχή όλων. Οι πάσης φύσεως εκλογές είναι απολύτως αναγκαίες, αλλά οι εκλεγμένοι -και οι διάφοροι ειδικοί που αυτοί επιστρατεύουν- δεν πρέπει να παραμένουν ανεξέλεγκτοι μέχρι τις επόμενες εκλογές. Πλήθος θεμάτων είναι αρμοδιότητα και οφείλουν να αφεθούν στην ευθύνη των άμεσα ενδιαφερομένων υπό καθεστώς άμεσης δημοκρατίας ενώ η απευθείας ενεργός συμμετοχή όχι μόνον ελέγχει τους θεσμούς, την πρακτική και τους φορείς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά διευρύνει συνεχώς τα πεδία όπου οι πολλοί παρεμβαίνουν συστηματικά, δημιουργικά και υπεύθυνα. Η δημοκρατία συνιστά αφ’ εαυτής παραγωγική δύναμη, όπου η συλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα την υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού.

Για μας η κοινωνιοκρατία  αποσκοπεί τελικά στην κατάργηση των μεγάλων διακρίσεων ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία, σε διεύθυνση και εκτέλεση, σε πόλη και ύπαιθρο, στα κοινωνικώς προσδιορισμένα φύλα. Αποσκοπεί τελικά στην απάλειψη των σχέσεων εκμετάλλευσης, στην κατάργηση των κοινωνικών τάξεων και των πατριαρχικών σχέσεων και στην αρμονική συμβίωση κοινωνίας και φύσης. Αντιμετωπίζει την τεχνολογία και τις καινοτομίες εκεί λελογισμένα, έχοντας στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι τη διεύρυνση των ανισοτήτων και την εμπέδωση των τεχνικών κυριαρχίας των λίγων πάνω στους πολλούς.

Για μας η κοινωνιοκρατία  δεν είναι ουτοπικό όραμα που στηρίζεται σε αφηρημένα ιδεώδη και απλώς σε ηθικές αξίες, αλλά αποτελεί κοινωνικά και πολιτικά εφικτό στρατηγικό στόχο. Οι αξίες που τον διέπουν -αλληλεγγύη, ισότητα, ελευθερία και η υπέρβαση της μόνιμης έντασης μεταξύ ισότητας και ελευθερίας που μπορεί να ονομαστεί καθολική δικαιοσύνη- συνιστούν κοινωνική παραγωγή των εργαζόμενων τάξεων, αιτήματα που διαμορφώνονται στον αγώνα και απαιτούν την υλοποίησή τους, οδηγό δράσης και αρχές οργάνωσης των κινημάτων που τα ασπάζονται. Οι αξίες αυτές εκφράζουν κάθε φορά διαφορετικά ιστορικά περιεχόμενα, διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικές δυνατότητες, γιατί είναι διαφορετική η δομή των ταξικών κοινωνιών, αλλά διατηρούν τα ίδια ονόματα, αποτυπώνοντας έτσι τη συνέχεια της ιστορίας των λαϊκών τάξεων, τη συνέχεια της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, αλλά και τη συνέχεια των αντιστάσεων και των αιτημάτων χειραφέτησης. Σήμερα, η οικονομική, η ενεργειακή και η διατροφική κρίση, όπως και ο άμεσος κίνδυνος για το φυσικό περιβάλλον που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας, καθιστούν απολύτως αναγκαία τη συστηματική δημόσια παρέμβαση. Αυτή η ανάγκη θέτει τον ριζικό μετασχηματισμό των κοινωνιών στην κατεύθυνση του σοσιαλισμού στην ημερήσια διάταξη.

Για μας η κοινωνιοκρατία  δεν είναι καθεστώς που μπορεί να καθιερωθεί μέσω μιας εξελικτικής διαδικασίας σταδιακών αλλαγών του καπιταλισμού αλλά ούτε καθεστώς που εγκαθιδρύεται μια και έξω κάποια μοναδική στιγμή. H κοινωνιοκρατία  είναι στόχος αλλά και δρόμος συνεχούς αγώνα, με περιόδους έντασης και περιόδους ύφεσης, με ρήξεις, άλματα και μεγάλες τομές. Είναι δρόμος που αποσκοπεί σε μακροπρόθεσμους στόχους, αλλά ξεκινά πάντοτε από το σήμερα. Είναι δρόμος που περπατάμε οι πολλοί από κοινού, σταθερά προσανατολισμένοι στον στόχο, υλοποιώντας καθημερινά τα αιτήματα που τον συγκροτούν και μαχόμενοι για να εμπεδώσουμε τις αντίστοιχες κατακτήσεις. Είναι δρόμος όπου προσπαθούμε να άρουμε κάθε στιγμή τις διαχρονικά κυρίαρχες διακρίσεις που αναφέραμε, αρχίζοντας από τους δικούς μας κόλπους. Είναι δρόμος που αποσκοπεί σε συγκεκριμένο στόχο, αλλά που δεν μπορεί να απαντήσει προκαταβολικά σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα που τίθενται γιατί οι απαντήσεις δεν μπορούν να διατυπωθούν σε όλες τους τις διαστάσεις ανεξάρτητα από την κοινωνική κίνηση.

Ο δρόμος του σοσιαλισμού δεν είναι ούτε εύκολος ούτε ευθύγραμμος. Καθορίζεται κάθε στιγμή από τις λαϊκές ανάγκες, τα λαϊκά αιτήματα, τη λαϊκή ενέργεια, τη λαϊκή οργάνωση και τη λαϊκή διαθεσιμότητα, σηματοδοτείται από επιτεύγματα, αλλά και οπισθοχωρήσεις, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα, υποχρεώνει σε διακοπές της συνέχειας, προβαίνει σε μεγάλες αλλαγές. Είναι δρόμος που δεν υπόκειται σε προβλέψεις ούτε επιδέχεται προκατασκευασμένες συνταγές, γιατί κανείς δεν μπορεί να προκαθορίσει τους εκάστοτε όρους της κοινωνικής κίνησης, τους αντίστοιχους συσχετισμούς δύναμης, τις απαιτήσεις των καιρών, την υποχρέωση για τακτική ευελιξία ή ακόμη και τους αναγκαίους κάποιες φορές συμβιβασμούς. Ωστόσο είναι δρόμος που παραμένει αταλάντευτα προσηλωμένος στον στόχο του, δρόμος που εκλαμβάνει αυτόν τον στόχο ως γνώμονα και ως κριτήριο κάθε πρωτοβουλίας και ολόκληρης της καθημερινής μας δράσης σε όλα τα επίπεδα.

Για μας η κοινωνιοκρατία  δεν εξαντλείται κατά κανέναν τρόπο στα παραπάνω. Έτσι, παράλληλα με την πολιτική της δράση, Η ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ είναι υποχρεωμένη να πρωτοστατήσει ώστε να ξεκινήσει και να αναπτυχθεί ενεργά, με τα κατάλληλα μέσα και σε κάθε αρμόδιο πλαίσιο, η διεξοδική συζήτηση για τα μεγάλα ζητήματα που τίθενται σε σχέση με την κριτική του καπιταλισμού και το αίτημα για έναν σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, για έναν σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην κλίμακα της Ευρώπης. Θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε τις πολλές πτυχές της ελληνικής και της διεθνούς εμπειρίας σε σχέση με τέτοια ζητήματα, όπως και ολόκληρη τη σκέψη, όλες τις σημαντικές θεωρητικές επεξεργασίες που αφορούν το εργατικό, το φεμινιστικό, το οικολογικό και άλλα κινήματα, την ταξική διάρθρωση των κοινωνιών, τις δομές του κράτους και τις σχέσεις εξουσίας, τις σχέσεις αγοράς, οικονομικού προγραμματισμού και κοινωνικού ελέγχου, τα ζητήματα δημοκρατίας και αυτοδιαχείρισης, κάθε θεωρητική προσφορά που μπορεί να συμβάλει στο να προχωρήσουμε μετά λόγου γνώσεως, κάθε σημαντική συμβολή που έχει δει το φως από την αρχαία εποχή , αλλά και ακόμη πιο πριν, μέχρι τις μέρες μας.

Copryright © , Registered ® und Trademark ™.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΥ ΔΕΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ