ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΘΑΥΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Τι είναι Σοφία και πότε κάποιος είναι σοφός. Η φιλοσοφία πάντως είναι η φιλότητα προς την Σοφία και οι φιλόσοφοι οι φίλοι της Σοφίας, αυτοί που επιδιώκουν την Σόφια, είχε πει ο Πυθαγόρα, επειδή πίστευε πως σοφός είναι μόνος ο θεός, και επομένως οι ανθρώπινες οντότητες την Σόφια μόνο να την προσεγγίσουν μπορούν εξασκώντας την φιλοσοφία και ζώντας κατά αυτήν. Ο ελληνικός πολιτισμός έχει παράδοση στην φιλοσοφία. Σε μια διαχρονική προσπάθεια εξεύρεσης της αλήθειας και γνωσιακής ωρίμασης Έλληνες φιλόσοφοι έθεσαν τα θεμέλια της φιλοσοφίας και την τίμησαν με το απαράμιλλο έργο τους. Στην σχολή μας φιλοσοφίας θα μάθουμε τις αρχές και τους τρόπους έρευνας της φιλοσοφίας, όπως την διαλεκτική και την μαιευτική τέχνη, τα φιλοσοφικά συστήματα και τους τρόπους τους να ερμηνεύουν τον άνθρωπο, την κοινωνία και τον κόσμο. Θα μάθουμε προπάντων να αγαπάμε την φιλοσοφία και να γίνει ο καθένας μας ένας μικρός η μεγάλος φιλόσοφος της θεωρίας και της πράξις.
Είναι ορθόν να χαρακτηρίσουμε την φιλοσοφία ως επιστήμη της αλήθειας Αριστοτέλης (Μετά τα φυσικά 993 b, 21-22)
Η αγάπη προς την γνώση και την φιλοσοφία είναι το ίδιο Πλάτων (Πολιτεία, 376 Β)
Οι φιλόσοφοι είναι οι κυνηγοί της αλήθειας Πυθαγόρας (Διογ. Λαερτ. Βίοι Φιλος. VIII, 8) Όπως δεν ωφελεί η ιατρική αν δεν νικάει τις αρρώστιες, έτσι και η φιλοσοφία αν δεν αποβάλει την κακία από την ψυχή Πυθαγόρας (Ανθ. Στοβ. ΠΒ, 6)
Μια δειλή και υποταγμένη φύση, καμία σχέση δεν έχει με την αληθινή φιλοσοφία Πλάτων (Πολιτεία, 486 Β) Δεν γνωρίζουμε την αλήθεια αν δεν έχουμε γνώση της αιτίας Αριστοτέλης (Μετά τα φυσικά, 993, b, 25-26) Αν αφαιρέσουμε τους αριθμούς από την ανθρώπινη φύση, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε λογικά όντα Πλάτων (Επινομίς, 997 c) Αν οι τιμωρίες έρχονταν άμεσα, πολλοί από φόβο και όχι από σωφροσύνη θα τιμούσαν τα χρηστά και τους θεούς, τώρα όμως που δεν επιβάλλεται αμέσως, οι άνθρωποι φανερώνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα (σημείωση: για τον ίδιο λόγο δεν βλέπουμε και τον Θεό) Θεόδεκτος (Τραγ. Αδ. Απ. 8, Nauck)
Όσοι εκ των αναγνωστών ενδιαφέρονται και διαθέτουν επαρκείς γνώσεις και μέθοδο διδασκαλίας επί των διαφορετικών γνωστικών αντικειμένων που αναγράφονται στίν εκάστοτε σελίδα σχολειό, μπορούν να καταχωρούν σχετικά με την θεματολογία κείμενα, ποιοτικού και ουσιώδους περιεχομενου.
Μια και οι ενδιαφερόμενοι θα προέρχονται από όλες τις ηλικίες και θα είναι διαφορετικού επιπεδου παιδείας, εκπαίδευσης και ικανοτήτων, οφείλουμε να δομήσουμε το προσφερόμενο γνωστικό υλικό και τις διδακτικές μεθόδους κατά τρόπον που να ανταποκρίνεται σε αυτές τις ηλικιακές και γνωστικές διαφορες.
Το γνωστικό υλικό τις εκάστοτε θεματολογίας στην σχετική σελίδα σχολειό, να το δομήσουμε και κατανέμουμε αρχικά σε 7 επίπεδα γνωστικού περιεχομενου και ποιότητας.
1. Επίπεδο
Για Συνέλληνες επιπεδου γραμματικών γνώσεων Γυμνασίου.
2. Επίπεδο
Για Συνέλληνες επιπεδου γραμματικών γνώσεων Λυκείου.
3. Επίπεδο
Για Συνέλληνες γραμματικού επιπεδου Λυκείου και επαγγελματικών σχολών.
5. Επίπεδο
Για Συνέλληνες γραμματικών γνώσεων ανωτερων σχολών.
6. Επίπεδο
Για Συνέλληνες γραμματικών γνώσεων επιπεδου ανωτατων σχολών.
7. Επίπεδο
Για Συνέλληνες γραμματικών γνώσεων εξειδίκευσης επί των εκάστοτε γνωστικών αντικειμένων.
Η συμμετοχη είναι προαιρετική και χωρίς πληρωμή, καθότι λείπουν οι οικονομική πόροι. Οι ενδιαφερόμενοι να συμμετάσχουν θα συνεισφέρουν αχρημάτιστα, υπηρετώντας την ιδέα και το κοινωνικό σύνολο που θα καρπούται αυτών των γνώσεων.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Είναι ορθόν να χαρακτηρίσουμε την φιλοσοφία ως επιστήμη της αλήθειας Αριστοτέλης (Μετά τα φυσικά 993 b, 21-22)
Η αγάπη προς την γνώση και την φιλοσοφία είναι το ίδιο Πλάτων (Πολιτεία, 376 Β)
Οι φιλόσοφοι είναι οι κυνηγοί της αλήθειας Πυθαγόρας (Διογ. Λαερτ. Βίοι Φιλος. VIII, 8)
Όπως δεν ωφελεί η ιατρική αν δεν νικάει τις αρρώστιες, έτσι και η φιλοσοφία αν δεν αποβάλει την κακία από την ψυχή Πυθαγόρας (Ανθ. Στοβ. ΠΒ, 6)
Μια δειλή και υποταγμένη φύση, καμία σχέση δεν έχει με την αληθινή φιλοσοφία Πλάτων (Πολιτεία, 486 Β)
Δεν γνωρίζουμε την αλήθεια αν δεν έχουμε γνώση της αιτίας Αριστοτέλης (Μετά τα φυσικά, 993, b, 25-26)
Αν αφαιρέσουμε τους αριθμούς από την ανθρώπινη φύση, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε λογικά όντα Πλάτων (Επινομίς, 997 c)
Αν οι τιμωρίες έρχονταν άμεσα, πολλοί από φόβο και όχι από σωφροσύνη θα τιμούσαν τα χρηστά και τους θεούς, τώρα όμως που δεν επιβάλλεται αμέσως, οι άνθρωποι φανερώνουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα (σημείωση: για τον ίδιο λόγο δεν βλέπουμε και τον Θεό) Θεόδεκτος (Τραγ. Αδ. Απ. 8, Nauck)
Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ 
H μη κερδοσκοπική εταιρεία:
«ΚΗΠΟΣ» ΜΥΘΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Σας προτείνουν τη λειτουργία του ΚΗΠΟΥ 2011.
Θα περιμένω την άποψή σου….
Η Επικούρεια θεωρία για την Ηθική βασίζεται στην ΤΕΤΡΑΦΑΡΜΑΚΟ.
Ξέρουμε: ΑΦΟΒΟΝ Ο ΘΕΟΣ,
ΑΝΥΠΟΠΤΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,
Τ’ ΑΓΑΘΟΝ ΜΕΝ ΕΥΚΤΗΤΟΝ,
ΤΟ ΔΕ ΔΕΙΝΟΝ ΕΥΕΚΑΡΤΕΡΗΤΟΝ.
Εγώ θα τα αναλύσω ακριβώς ανάποδα γιατί έχω κάποιο λόγο σύνδεσης.
Δ) «ΤΟ ΔΕ ΔΕΙΝΟΝ ΕΥΕΚΑΡΤΕΡΗΤΟΝ»
Το κακό ή τα δεινά (δεινοπαθήματά μας) πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι να τα αντιμετωπίζουμε με τρόπο καρτερικό, με υπομονή και αντοχή.
Γιατί πολλοί άνθρωποι εύκολα προκαλούν το κακό στους άλλους, για να νιώσουν ανώτεροι, καλλίτεροι, χειριστικοί, κόλακες. Τους αρέσει να πειράζουν προκαλώντας βλάβες ή ακόμα και στραβές δοξασίες. Κι αυτό για να νιώσουν μια πρόσκαιρη χαζή χαρά. Αυτή η χαρά είναι χωρίς νόημα, γιατί σιγά σιγά χάνουν την εμπιστοσύνη από όλους, ακόμη κι από τους συνεργούς τους (ως κόλακες ή υπερασπιστές τους). Κι αυτό διότι για να καλύψει ο καθένας τον εαυτό του προς το νόμο, θα ξεμπροστιάσει τους άλλους ως υπαίτιους.
Το κακό είναι εύκολο και προκλητικό, σαγηνευτικό, που αποκορυφώνεται σε αισχρό στα έκτροπα του πολέμου και της έχθρας των ανθρώπων. Τότε ο άνθρωπος βγάζει όλα τα ζωώδη ένστικτα του δολοφονικού αρπακτικού με συνέπεια να χάνει την αξία της η ζωή γύρω μας.
Το κακό σε κάνει επιρρεπή σε λάθη, σε στρεβλώσεις της αλήθειας, των αξιών, των αντικειμενικών απόψεων και Ηθικών κανόνων.
Έτσι κατανοούμε, ότι το κακό δίνει πρόσκαιρη χαρά σε αυτόν που το προκαλεί. Ενώ στους αποδέκτες του κακού μπορεί να πονάει πάρα πολύ, για πάντα. Μπορεί κάποιος κακός να καταλάβει τον πόνο που προκάλεσε, αλλά δύσκολο να τον διορθώσει πια…
Γ) «Τ’ ΑΓΑΘΟΝ ΜΕΝ ΕΥΚΤΗΤΟΝ»
Το καλό ή το αγαθό, είναι πολύ εύκολο να τα κάνεις γύρω σου, ξέροντας ότι σε βοηθάει κι εσένα. Ρωτάς τους άλλους τι θέλουν και τους το δωρίζεις απλόχερα εφ’ όσον το κατέχεις. Όλα τα όντα έχουν γύρω τους αυτό που πραγματικά χρειάζονται κι έτσι κι έτσι είναι εύκολο να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες τους σε όλο τον κύκλο της ζωής τους.
Κι εμείς στα πρώτα στάδια της νομαδικής μορφής της ιστορίας μας είχαμε επάρκεια. Το καλό είναι από κοινού καλό για όλους, γύρω μας βρίσκαμε τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Το μωρό μας εκφράζει με το κλάμα του αυτό που είναι αναγκαίο για τη ζωή του. Όταν το αποκτάει χαίρεται, ευφραίνεται, απολαμβάνει, ευδαιμονεί, αναπτύσσεται αρμονικά.
Όταν παίρνουμε τα αναγκαία, τη στοργή, το σεβασμό, την αγάπη, τότες μπορούμε να αναπαράγουμε κι εμείς στις επόμενες γενεές. Εάν όμως έχουμε τραυματικές εμπειρίες, τότε πρέπει να τις ξεπεράσουμε με αγάπη, στοργή, σεβασμό. Σε αυτό ο «ΚΗΠΟΣ» μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο να ξαναβρεί την εμπιστοσύνη στους ΦΙΛΟΥΣ, στους ΣΥΜΒΙΟΥΣ εντός του ΚΗΠΟΥ.
Β) «ΑΝΥΠΟΤΠΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ»
Η ζωή έρχεται σαν δάνειο σε εμάς και την χρωστάμε, έως ότου να φύγουμε κάποια στιγμή ανύποπτη. Γι’ αυτό πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, εξιδανικευμένη (και σαν να είναι η τελευταία μας).
Να εκπληρώνουμε ορθά το χρόνο της ζωής μας.
Να ευχαριστούμε κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο την κάθε ανάσα μας, την κάθε γουλιά την κάθε μπουκιά την κάθε αφή μας, οσμή, ακοή, έρωτα.
Τότε ζούμε ολοκληρωμένα με όλες τις αισθήσεις μας σε διέγερση, σε μεγέθυνση, την κάθε στιγμή, ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Δεν πρέπει ο θάνατος να μας πανικοβάλλει, να μας φοβίζει η ώρα που θα έρθει. Γιατί αυτός το πρώτο που κάνει είναι να αποδομήσει, να παύσει τα αισθητήρια όργανα. Δίχως αισθητήρια όργανα δεν πονάμε, δεν υποφέρουμε, δεν έχουμε συναισθήματα (χαράς, φόβου, λύπης). Αυτά μας δίνουν τις ιδιότητες, τα συναισθήματα.
Όταν έλθει ο θάνατος είναι σαν τον αδελφό του τον Ύπνο, φεύγει η Ζωή μας.
Δεν υπάρχει πόνος στο ταξίδι του θανάτου, δεν υπάρχει ώρα, δεν υπάρχει καλό ή κακό τέλος.
Δεν υπάρχει δίκαιος ή άδικος θάνατος,
Υπάρχει δημιουργική, γεμάτη με έμπνευση ζωή και κληρονομιά πνευματική στους αιώνες των αιώνων.
«Όποιος φοβάται το θάνατο, κάθε μέρα πεθαίνει.
Όποιος δε νοιάζεται, μια φορά κι άφοβα θα φύγει».
Η Μικρασιάτισα γιαγιά μου (κυρά Αγγέλα) είχε τις ακόλουθες επωδούς: «Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους». «Τώρα θέλω την αγάπη σας κι όχι σαν πεθάνω. Τότε βάλτε μου ένα μπαρούτι και ανάψτε το. Δε με νοιάζει». «Τώρα τα καλλίτερα λόγια σας δώστε μου, άμα φύγω ελάτε και κάντε ότι θέλετε στον τάφο μου».
Όσο ζούμε πρέπει να δίνουμε στους άλλους ότι μας ζητούν με Χαρά κι Αγάπη.
Η φιλία είναι αυτή που μπορεί να σταθεί δίπλα στην ΑΓΑΠΟΕΝΕΡΓΕΙΑ.
Ότι δίνουμε με αγάπη αυτό μένει πάντα δικό μας. Ότι παίρνουμε από την αγάπη των άλλων είναι περισσότερο δικό τους…
Τίποτα απ’ ότι έχουμε για δικό μας δεν παίρνουμε μαζί μας στον άλλο κόσμο.
Όλα εδώ πίσω μένουν, χέρια απλώς αλλάζουν, τα χρήματα, συγγενείς, περιουσίες, δεν έρχονται μαζί μας στον άλλο κόσμο.
Τίποτα δε μας ανήκει, το μόνον που μπορούμε να αφήσουμε είναι ένας καλλίτερος ΚΗΠΟΣ.
Α) «ΑΦΟΒΟΝ Ο ΘΕΟΣ»
Η αφοβία του κάτω κόσμου μας προσφέρει την Ηρεμία, την Αταραξία στη Ζωή μας.
Με αποτέλεσμα να καταλάβουμε εν Ζωή να νοιώθουμε σαν Αθάνατοι θεοί, χωρίς να προσβάλουμε τη ΘΕΙΑ φύση μας.
Οι Θεοί δεν είναι για να τους φοβόμαστε, ή να τους πιστεύουμε τυφλά. Δεν έχουν την Ανάγκη μας.
Αλλά υπάρχουν για να καταλάβουμε ότι είμαστε πνευματικό πύρινο μέρος τους.
Είμαστε μικρό κομμάτι του όλου του Σύμπαντος Κόσμου.
Η μόνη διαφορά ότι είμαστε θνητοί και πρόσκαιροι, με χρόνο ασήμαντο εδώ στη Ζωή, που φεύγει σαν αστραπή, ενώ οι Θεοί έχουν αιώνιες Ενέργειες, Αείζωες, Πύρινες, Αθάνατες.
Γι’ αυτό οι Θεοί δεν έχουν άμεσες επιδιώξεις για λατρεία, πίστη, τιμές, δώρα και ματαιοδοξία.
Τα Έθιμα και τα Ήθη μας, οι γιορτές και τα πανηγύρια είναι αντανάκλαση των Φυσικών Δρώμενων.
Όταν οι Νόμοι οδηγούν τους κανόνες για την ισορροπία μιας κοινότητα, αυτή πάει καλά.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που σέβεται τον εαυτό του, σέβεται κι αγαπά τους φίλους όπως τους ΘΕΟΥΣ.
Είναι απλά όσα έχουν να κάνουν με την Επικούρεια φιλοσοφία.
Όταν ο άνθρωπος κατανοήσει:
Το ΣΕΒΑΣΜΟ στον εαυτό του.
Να φροντίζει με Αγάπη το Πνεύμα και το Σώμα του.
(Να του αρέσει η καλλιέργεια της Αντικειμενικής Γνώσης… Να του αρέσει η Περιποίηση του Σώματός του…)
Να σέβεται τους Φίλους σαν τον Εαυτό του.
Να μην κουτσομπολεύει σε τρίτους με κακοβουλία για κανέναν.
Να φροντίζει για την άνοδο και την καλλιτέρευση των Φίλων του.
Να παραδειγματίζεται (δίχως ζήλια) από τους εκλεκτούς Φίλους του.
Να είναι Φιλότιμος, Φιλεύσπλαχνος, Αφίλαυτος, Έμπιστος, Ειλικρινής.
Να είναι Προστατευτικός, Πρόσχαρος, Ευδιάθετος, Ευδαίμων προς όλους.
Να μπορεί να βοηθάει τους νέους χωρίς ειρωνεία ή περίγελο για τα λάθη τους.
Εφ’ όσον γίνει πρώτος Καθ’ ηγέτης και έχει «μαθητές» φίλους, να μην ξεχωρίζει κανέναν. (Σε καλούς ή κακούς «μαθητές», ακολούθους, να μην επιβάλλεται σαν ο αλάθητος).
Χρέος του να είναι δίκαιος, ισότιμος, ισόχρονος, ισάκουος σε όλους τους φίλους.
Με το παράδειγμά του να πείθει τους συνοδοιπόρους του.
Με την κατάκτηση της Καρτερικότητας, της Ηρεμίας, της Αποδοχής για όλους τους φίλους του «ΚΗΠΟΥ».
Με την Άνοδο των φίλων «μαθητών» του θα αναπτύσσεται κι αυτός.
Με την Υπομονή του, την καλή Φιλία του, τις οδηγίες του, θα αναπτύσσονται όλοι.
Με τη Στοργή του, το Ενδιαφέρον για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους τους φίλους.
Με όλη του την Προσοχή προς το καλό όλης της κοινότητας «ΚΗΠΟΣ»
Με τη συνεργασία των άλλων πρώτων καθηγετών, συνάντηση μια φορά την εβδομάδα.
Με τη συνεργασία των άλλων δεύτερων μια φορά την εβδομάδα.
Θα μπορεί σαν δεύτερος καθηγέτης να συμβουλεύει τους πρώτους καθηγέτες.
Θα μπορεί να προσφέρει μαθητεία στους νέους φίλους.
Θα μπορεί να έχει στην εποπτεία του και τους πρώτους καθηγέτες.
Οι τρίτοι καθηγέτες θα του πουν πότε θα είναι σε θέση να έρθει κοντά τους.
Όταν γίνει τρίτος θα είναι υπεύθυνος για τα διοικητικά, τα οργανωτικά της Σχολής.
Για τα λειτουργικά του «ΚΗΠΟΥ», έσοδα-έξοδα, φαγητά, εργασίες, όλα τα απαραίτητα.
Δίνει σε όλους εργασίες, για μέσα κι έξω από τον «ΚΗΠΟ».
Ξέρει ότι υπάρχει πλήρης ισότητα μεταξύ όλων των ΦΙΛΩΝ (ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ).
Ξέρει ότι υπάρχει Άμεση Δημοκρατική λειτουργία της Κοινότητας.
Όταν κάποιος φτάσει τέταρτος Καθηγέτης ονοματίζεται ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ. Τότε έχει φτάσει να ζει την ΤΕΤΡΑΦΑΡΜΑΚΟ.
Να βοηθά με τη στοργή του όλους για την καλυτέρευση των συνθηκών μέσα στον «ΚΗΠΟ».
Μπορεί να γράφει επιστολές στα γενικά ερωτήματα των Φίλων-μελών.
Να είναι επόπτης σε όλα τα τμήματα της Σχολής.
Να μεταδίδει τη Φιλοσοφική – ερευνητική του εμπειρία.
Να είναι παράδειγμα προς μίμηση η όλη έκφραση και λειτουργία της ζωής του.
Τώρα θα σας περιγράψω τις τρεις προτροπές ενός άλλου κινέζου φιλόσοφου, του Κομφούκιου που συνταιριάζουν με την τετραφάρμακο του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ.
Είχα βρει από την ηλικία των 14 ετών μου το κλειδί για να βρει κάποιος το δρόμο προς την ευδαιμονία παράγοντας έργο ζωής.
Έχω την άποψη ότι πρέπει να είναι συνυφασμένες η μια με την άλλη κα ότι μπορούν να συνλειτουργήσουν μέσα στον «ΚΗΠΟ» σε μια σύγχρονη εξελικτική βάση.
Ο άνθρωπος με τη δύναμη της Βούλησης (Θέλησης) αλλάζει τον εαυτό του (με σέβας και σωφροσύνη).
Ο άνθρωπος με τη δύναμη της Αγάπης (μέσα από τη φιλία) αλλάζει τους φίλους γύρω του και γίνεται όμορφο το περιβάλλον τους.
Ο άνθρωπος με τη δύναμη της σκέψης (του πνεύματός του) αλλάζει τον κόσμο του (ή την ιστορία όλη γύρω μας).
Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ βάζει τέσσερα φάρμακα, ο Κομφούκιος τρία σκαλοπάτια.
Και οι δύο έχουν σαν στόχο τους να φτάσει ο καθένας στην κορυφή της ευζωίας.
Η σειρά δεν είναι τυχαία. Νομίζω ότι έχει λόγο η άνοδος και η πορεία των σκαλοπατιών.
Πάντα άκουγα πολλούς που ήθελαν να αλλάξουν την κοινωνία μας.
Εγώ τους έλεγα, έχεις αλλάξει καθόλου τον εαυτό σου, σε καλλίτερο άνθρωπο;
Έχεις επηρεάσει φίλους σου να θέλουν να γίνουν καλλίτεροι από εσένα;
Αν δεν έχεις καταφέρει τα δύο πρώτα σκαλοπάτια, πώς θέλεις να πας κατ’ ευθείαν στο τρίτο;
Δε γίνεται να αλλάζουμε πράγματα μακρινά μας χωρίς να έχουμε πρώτα ξεκινήσει από τα καθημερινά εδώ.
α) Βούληση
Άρα το πρώτο μέλημα για τον ‘Aνθρωπο είναι:
Να τα βρει με τον εαυτό του, να κεντραριστεί, να βρει την Ισορροπία του, με την ισχυρή βούληση και με τις προτροπές των φίλων του να αλλάζει προς το καλλίτερο, διαρκώς ανοδικά, για να απαλλαγεί από τα πάθη, τις συνήθειες, τα ελαττώματα.
Με τη δύναμη της βούλησης, θα ανοίξει καινούριους υψηλότερους (ιδανικότερους) δρόμους προς την καλλιτέρευση της Ύπαρξής του, (ρέοντας θετικά με τη ροή και με την Αρμονία του Σύμπαντος).
Έτσι θα καταλάβει ότι δεν πρέπει να καταπιέζει την Ελευθερία των διπλανών του.
Να μην καταπιέζει την Ελευθερία του από έναν τύραννο ή άρχοντα.
Να θεωρεί χρέος και τιμή του την Ελευθερία των Φίλων στον «ΚΗΠΟ».
Να υπάρχει Ισονομία, Ισοτιμία, Δημοκρατία κληρωτή, Ισογνωμία για όλα τα προβλήματά μας.
Έτσι υπάρχει η δικλείδα ασφαλείας για να μην έχουμε στο μέλλον άρχοντες τύραννους, που θα θέλουν κοπαδούς ξωπίσω τους, για να επαίρονται ότι είναι μόνο αυτοί γνώστες της απόλυτης ΑΛΗΘΕΙΑΣ και να τη δίνουν με το σταγονόμετρο, με τη δικαιολογία πως δε μπορούν να την αντέξουν όλοι, γιατί είναι εκτυφλωτικό το πολύ ΦΩΣ της (αυτά διδάσκουν τόσους αιώνες και οι αρχιμηχανικοί, αρχιτέκτονες).
β) Αγάπη
Δεύτερο βήμα είναι αυτό που θα έρθει από μόνο του.
Δηλαδή έρχονται οι φίλοι μας γιατί θέλουν να μας πλησιάσουν, θέλουν να μάθουν τον τρόπο που αλλάξαμε τα Πάθη μας.
Κι εμείς να περιγράψουμε τον τρόπο που εμείς βρήκαμε, χωρίς να είναι ο μοναδικός.
Θα προτείνουμε αν μας ζητηθούν οδηγίες ξεχωριστές για κάθε Φίλο.
Ο κάθε ένας σας βρει το δικό του τρόπο για τη διαμόρφωση ή χαλιναγώγηση των λαθεμένων αντιλήψεων.
Έως τότε:
Απαγορεύεται:
Το κουτσομπολιό
Η φαυλότητα
Η μικροπρέπεια
Η δειλία
Η ματαιοδοξία
Οι αρνητικές σκέψεις
Η κολακεία
Ο εγωισμός (εγωκεντρισμός)
Η ισχυρογνωμία
Το ψεύδος
Η κλοπή
Ο χλευασμός
Η υπεροψία
Όλα όσα είναι ενάντια στην ανύψωση του Ήθους, του Ανθρωπισμού, του Κάλλους.
Έτσι θα καταφέρουμε να δείξουμε με το παράδειγμά μας, μια καλλίτερη ποιότητα ζωής, ότι μπορεί να υπάρξει Ασφάλεια, Αδελφοσύνη, Αγάπη, Αρμονία, Ειλικρίνεια, Συντροφικότητα, Ευζωία, Ευδαιμονία.
Θα μπορέσουμε να αναδείξουμε, ότι εκτός του «ΚΗΠΟΥ» βρίσκεται το «λάθε βιώσας» που έχει όλα τα ελαττώματα της σύγχρονης ζωής γύρω μας που δεν έχει διέξοδο, γιατί αυτοκαταστρέφεται (τρώει ο ιδιώτης τον εαυτό του και θέλει να βγάζει ηγέτες με πάθη). Ενώ μέσα στον «ΚΗΠΟ» ο κάθε Ηγέτης, θα προσδιορίζεται από αυτούς που θέλουν να μείνουν κοντά του, χωρίς να του υπόσχονται παντοτινή συμπάθεια.
Γιατί είναι ελεύθεροι να παρακολουθούν και δύο ή τρεις άλλους που έχουν κοινό δρόμο σκέψης.
γ) Φιλοσοφία
Η ανοδική πορεία του συνόλου των συντρόφων του «ΚΗΠΟΥ» θα έχει σαν αποτέλεσμα να ορίζουμε όλοι μαζί ποιός έχει:
Εξέλιξη και ανάπτυξη του χαρακτήρα, του τρόπου, του εαυτού του.
Η φιλία και η αλληλοκατανόηση από τους άλλους προς το πρόσωπό του.
Η ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ σκέψη του που θα επηρεάσει τους μελλοντικούς δρόμους που θα χαράξει προς όφελος όλων.
Η Τέλεια ΑΦΟΒΙΑ του σε θάνατο, σε δοξασίες, σε Θεούς. Θα έχει την αποδοχή όλων και θα τον ονοματίζουν ως ΕΠΙΚΟΥΡΟ = με Επικούρεια στάση ζωής και τρόπο της διδασκαλίας του.
Ζητώ συγνώμη αν σας μπέρδεψα λίγο με τον Κομφούκιο. Αυτή είναι μια δικλείδα ασφαλείας για τη λειτουργία του «ΚΗΠΟΥ». Και ήταν ο πιο κύριος λόγος που η λειτουργία τους είχε τόσο μεγάλη ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
Παντού με τις ίδιες αρχές που οι νόμοι διέπουν όλους και υπάρχει δημοκρατική ΟΛΑΡΧΕΙΑ.
Ο ένας για όλους και όλοι για τον καθέναν.
ΑΓΑ το ΠΑΝ αλλά περισσότερο τους ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ.
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΣΑΣ.
ΔΩΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ, = ΟΤΙ ΣΠΕΙΡΕΤΕ ΣΤΟΝ «ΚΗΠΟ», ΑΥΤΟ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΟ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΡΙΣΕΤΕ.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΜΕ ΑΚΗΘΙΝΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ.
ΤΟ ΔΕΙΝΟ, ΜΕ ΔΟΛΟ ΨΕΜΑ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΔΙΝΕΙ ΠΟΝΟ.
Επίλογος:
Όλα αυτά που σας περιέγραψα είναι αποτέλεσμα μελέτης από τα 28 μου. Το 1989 κάνοντας το μεζεδοπωλείο μου «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ) Ζωοδόχου Πηγής 19β & Κωλέττη στο κέντρο της Αθήνας (Εξάρχεια). Πέρασαν οι Λιλή Ζωγράφου, Μάριος Βρέττας κ.λπ..
Πραγματοποιούσαμε τα αληθινά σύγχρονα Συμπόσια κάθε Τετάρτη παρά Τετάρτη (14 μέρες). Με τον Συμποσιάρχη (από κλήρωση) που ήταν υπεύθυνος για το φαγητό και το κρασί. Με συγκεκριμένο θέμα συζήτησης από όλους με 10 λεπτά ο καθένας μας για να πει τη δική του άποψη χωρίς να κάνει διάλογο με τις αντιθέσεις άλλων. Από αυτά τα Συμπόσια πέρασαν πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι Φίλοι. Οι καλλίτερες στιγμές αυτών των Συμποσίων ήταν όταν φεύγοντας λέγαμε μεταξύ μας:
XAΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΤΕ, ΠΟΥ ΖΕΙΤΕ, ΠΟΥ ΠΑΡΑΥΡΕΘΗΚΑΤΕ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΕΔΩ, ΤΩΡΑ.
ΗΤΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ, ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΧΑΡΑΜΑΔΕΣ ΑΚΤΙΝΩΝ ΦΩΤΟΣ…
Γι’ αυτό πιστεύω ότι: Βασικός και κύριος λόγος όλων είναι να δημιουργήσουμε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΑ ΤΟΝ «ΚΗΠΟ» ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ.
Το όνειρό μου από την εφηβεία, ήταν ο «ΚΗΠΟΣ» του ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ.
Το όνειρο αυτό το έχω Ζήσει για λίγο, σε λίγες στιγμές με υπέροχες συζητήσεις με Φίλους μου.
Αλλά θα είμαι πιο ασφαλής και ήρεμος, όταν αυτές οι στιγμές γίνουν ένα ΜΟΝΙΜΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΞΗΣ ΦΩΤΟΣ για τις ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ.
ΕΡΡΩςΣΘΕ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΕΙΤΕ ΑΕΙΝ.
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
georgiosvrailas@gmail.com
6984160160 / 6972199604
Skype: epikoyros13
epikoyros 123
http://www.kipos-dia-dromes.gr
LikeLike